سلامتی طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی عبارت است از حالت رفاه کامل جسمی ،روانی و اجتماعی و نه فقط نبود

 بیماری و ناتوانی.

بنابراین به کسی فرد سالم گفته می شود که نه تنها رشد کافی، وزن مناسب و تغذیه صحیح داشته باشد و از لحاظ

جسمی بیماری نداشته باشد بلکه دارای رفتار و فکر سالم نیز باشد. سلامت روانی مانند سلامت جسمی ، صرفا به

 معنای نبودن مشکلات و بیماری نیست بلکه سلامت روان هم حالات عاطفی و هم شرایط ذهنی یعنی هم احساسات

 و هم افکار شما را در بر می گیرد.

هدف و وظیفه اصلی بهداشت روان تامین ، حفظ و ارتقای سلامت روان افراد جامعه است ، به گونه ای که آنها نه تنها

 روانی نداشته باشند بلکه از عناصر شناختی عاطفی و هم چنین از توانایی های خود در رابطه با دیگران اگاه شده و

 با داشتن تعادل روانی بهتر بر استرس های زندگی فایق آیند؛ کارهای روزانه را پر بارتر و سودمند تر گردانند؛ از

 زندگیشان لذت ببرند و با افراد خانواده و محیط خود ارتباط مناسب برقرار نموده وفرد مفیدی برای جامعه باشند.

موضوع سلامتی از بدو پیدایش بشر و در قرون و اعصار متمادی، مطرح بوده است اما هر گاه از آن سخنی به میان

آمده عموما بعد جسمی آن مد نظر قرار گرفته و کمتر به سایر ابعاد سلامتی ، به خصوص بعد روانی آن توجه شده است.

گر چه طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی سه بعد سلامتی با یکدیگر تعامل دارند و با مرز مشخصی نمی توان این

 ابعاد را از یکدیگر تفکیک نمود ولی معمولا شاخص هایی برای سلامت جسمی و حتی رفاه اجتماعی در بسیاری از

 کشورها وجود دارد که هر چند یکبار مورد بررسی و تجدید نظر قرار می گیرد، اما درمورد سلامت روانی، پیچیدگی

و مشکل تعریف و ارزیابی آن غالبا منجر به غفلت و نادیده انگاشتن این مهم شده است

تعریف سلامت روان

سلامت روانی ، همان طوری که اشاره شد، مانند سلامت جسمی، صرفا به معنای نبودن مشکلات یا بیماری نیست .

سلامت روانی هم حالات عاطفی و هم شرایط ذهنی، یعنی هم احساسات و هم افکار شما را در بر می گیرد.

سلامت عاطفی معمولا به احساسات و زیر و بم های روحیه افراد اشاره می کند. شما ممکن است احساس کنید

که غمگین،شاد، نگران ، هیجان زده شکست خورده، یا در اوج کامیابی هستید.

افراد برخوردار از سلامت عاطفی با احساسات و حالات درونی خود در تماس هستند و می توانند به وجود آنها اذعان کنند

 یا آنها را بروز دهند.

بنابراین سلامت روانی ، توانایی شما از در درک واقعیت ها، همان گونه که هست و پاسخ دادن به چالش های و

در پیش گرفتن تدابیر و شیوه های خردمندانه برای زندگی کردن ، توصیف می کند آن فرد برخوردار از سلامت

 روانی بر آن نیست که از فشارهای زندگی بپرهیزد بلکه می کوشد با واکنش های خود نسبت به این عوامل، آنها

را بشناسد بپذیرد و بر آنها چیره شود به طوری که امکان تداوم زندگی وجود داشته باشد.

ملاک های سلامت روان

برای تشخیص سلامت روان نیز مانند تشخیص سلامت جسم، معیارهایی وجود دارند. ملاک های سلامت روان عبارتند از:

1- توانایی انجام وظیفه و اجرای مسئولیت های شخصی

2- توانایی برقراری رابطه با دیگران

3- برداشت های واقع بینانه از انگیزه های دیگران

4- تفکر منطقی و خرمندانه

5- تلاش در جهت سلامتی

6- انعطاف پذیری و قدرت تطابق با شرایط گوناگون

7- معنی دادن به زندگی

8- درک این نکته که خود فرد مرکز جهان نیست

9- عشق ومحبت نسبت به دیگران

10- داشتن توانایی کمک به دیگران یا ارتباط برقرار کردن با آنان ، به دور از خود خواهی

11- داشتن احساس رضایت بیشتر در روابط نزدیک با دیگران